Η αρχική, μεσαιωνική εβραϊκή εγκατάσταση στην πόλη της Κέρκυρας έγινε στο Καμπιέλο, που την εποχή εκείνη ονομαζόταν «Εβραϊκός λόφος». Τον 16ο αιώνα, επί Ενετοκρατίας, η εβραϊκή παροικία μεταφέρθηκε με διάταγμα στη σημερινή της θέση, ονομαζόμενη «Οβριακή», μεταξύ των οδών Βελισσαρίου, Αγία Σοφίας και Παλαιολόγου. Εξ αιτίας της έλλειψης χώρου, χαρακτηρίζεται από πολύ στενούς δρόμους και πολυώροφα κτίρια, με πλήρη σχεδόν απουσία ανοικτών χώρων. Η έλλειψη έκθεσης των κατοικιών και των μαγαζιών στο φως του ηλίου οδηγούσε σε μιαν εξαιρετικά ανθυγιεινή κατάσταση, με μεγάλη θνησιμότητα από φυματίωση – μια κατάσταση που δεν ήταν αποκλειστική στην πόλη για αυτή τη συνοικία. Η συνοικία κάηκε σχεδόν ολοσχερώς κατά τους γερμανικούς βομβαρδισμούς του 1943, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα σχεδιασμού του νέου Ρυμοτομικού Σχεδίου για την Παλιά Πόλη, με πρόβλεψη για φαρδύτερους δρόμους και αρκετές πλατείες. Η συνοικία κρατά ωστόσο γενικώς τα τοπικά της χαρακτηριστικά. Στη συνοικία βρίσκονται και αρκετές παλαιές Χριστιανικές εκκλησίες.
Μετά την καταστροφή, το 1537, της πρώτης Συναγωγής, με την ονομασία «Πουλιέζα», μια νέα, καλούμενη «Vecchia” (Παλαιά) ή «του Μισδραχή», κτίστηκε στην οδό Παλαιολόγου. Κάηκε και αυτή το 1916 και ξανακτίστηκε για να ξανακαεί το 1943. Η σημερινή Συναγωγή, καλούμενη ”Nuova” (η Νέα), στην οδό Βελισσαρίου, κτίστηκε επί Βρετανικής Προστασίας και στεγάζει τα γραφεία της τοπικής Εβραϊκής Κοινότητας.