Μετά τη πρώτη πολιορκία από τους Οθωμανούς το 1537 και την πυρπόληση του τότε προαστίου (ξώπουργκο), οι Ενετοί αποφάσισαν να ενισχύσουν τις οχυρώσεις περικλείοντας και το προάστιο, τη σημερινή δηλαδή παλιά πόλη. Η οχύρωση αυτή, σχεδιασμένη από τον μηχανικό Sanmichelli, αποπερατώθηκε το 1558. Στη συνέχεια και της δεύτερης πολιορκίας του 1571, οι παραπάνω οχυρώσεις εκσυγχρονίστηκαν και συμπληρώθηκαν από τον Ferrante Vitelli μεταξύ 1576 και 1588. Μια δεύτερη σειρά οχυρώσεων προστέθηκε στην γραμμή άμυνας μεταξύ 1669 και 1682, από τον Filippo Vernada. Η γραμμή αυτή συνέβαλε αποτελεσματικά στην άμυνα κατά την τελευταία Οθωμανική πολιορκία του 1716, που υπήρξε και η τελευταία απόπειρα των Τούρκων κατά της Κέρκυρας και έδωσε τέλος την συνεχή Οθωμανική απειλή κατά της Ευρώπης.
Πριν από την αποχώρησή τους, το 1865, οι Βρετανοί γκρέμισαν μέρος των εξωτερικών τειχών της πόλης (καθώς και άλλες, νεώτερες οχυρώσεις όπως αυτές της νησίδας Βίδο), εν μέρει για να καταστεί δυνατή η σχεδιασμένη αναγκαία επέκταση της παλιάς πόλης προς τα δυτικά.
Κοινοποίηση
